Ogar Boga. Popiół i Piach
Anna Gręda
Nad fantastyką rozpływałam się nie raz i niezmiennie sądzę, że to najbardziej kreatywna kategoria. Pomimo potknięć typu odgrzewanie jednego „błyszcząco-wampirzego„, czy innego, bardzo często jedzonego kotleta. To pomijam wymownym milczeniem. Typowo kobiecym, oczywiście. Coraz częściej autorzy starają się wykazać kreatywnością i pokazać coś nowego. Ogromnie to cieszy moje wybredne, recenzenckie oko, kiedy wczytuję się w historię, która mi niczego nie przypomina. Tak, to dopiero frajda.
Kira Santiago jest magiczna. I to dosłownie! Dziewczyna prócz niewątpliwego seksapilu i bardzo ciętego języka, potrafi także bardzo sprawnie korzystać z broni i własnego ciała, zarówno do obrony, jak i do ataku. Kobieta jest łowczynią, (którą sława wręcz wyprzedza), i hybrydą. Dzięki niespotykanemu połączeniu genów jest najsilniejszym drapieżnikiem, wyprzedzając wilkołaki i wampiry. Ponieważ jest idealną mieszanką obojga tych ras. Równie wielu chce ją zatrudnić, co na nią poluje. W mieście, gdzie żyją obok siebie różnej maści istoty nadnaturalne, zaczynają ginąć ludzie. Wszystkiemu są winne nowo narodzone wampiry, które bez skrupułów i zacierania śladów urządzają bufet na ulicach. Kira zostaje poproszona o pomoc w usunięciu zagrożenia przez wampirzycę Amelię. Przyjmuje zlecenie i zwołuje dawnych towarzyszy. Wkrótce cała drużyna: łowczyni, wampirzyca, czarownik, hybryda elfa i wróżki oraz płatny zabójca, starają się rozwiązać sprawę. Jednak na drodze Kiry staje jeszcze jedno stworzenie. Kiedy demon pojawia się znienacka przed nią, budzi sprzeczne emocje, a przede wszystkim nieufność. Jednak z biegiem czasu i on zasila ich szeregi. Jednak nie tylko demon wśród nich jest niebezpieczny. Nie tylko on skrywa sekrety.
Jestem pod ogromnym wrażeniem całości. Początkowo surowa fantastyka nabrała z biegiem czasu rumieńców. Historia Kiry, tak dobrze opisana i okraszona zdawkowymi zdaniami między jej przemyśleniami, a opiniami o niej innych narratorów, stała się ciekawa i stopniowo odkrywa swój charakter. Intryguje i wciąż zaskakuje. Każdy element jej życia jest inny, niż można byłoby się spodziewać. W końcu dziewczyna jest jedyna w swoim rodzaju.
Autorka miała ogromne pole do popisu i wykorzystała to w pełni. Sprawić, by włosy dziewczyny rosły na zawołanie? Czemu nie! Ludzki głos w wilczej formie? Poprosimy! Kira jest charakterna, cwana, pyskata. Przez to jest to postać wyrazista, nie ginie w tłumie nawet, gdy aktualnie nie ona jest narratorem opisywanych wydarzeń. Jako niespotykana hybryda, budzi kontrowersje i niejednokrotnie strach wśród innych nadnaturalnych. Są jej ciekawi.
O Ogarze Boga, jak została nazwana, krążą legendy nawet w innych światach, niektóre plenienia nawet czczą ją jako bożka. Wie o tym doskonale demon, który żyje między światami od wieków i śledzi uważnie wzmianki o łowczyni. Jego postać została zbudowana na kontraście. Śmiertelnie niebezpieczny, ale z trudną przeszłością. Zabójczy, jednak wzgardzany. Bardzo podoba mi się ten sposób przedstawienia demona, ponieważ jak wiele w tej książce, przeczy temu, co zostało już powiedziane, bądź zmienia sposób patrzenia na to.
Kolejnym atutem tej powieści jest wspomniana przeze mnie zmiana narratora. Oglądamy akcję z perspektywy kilku bohaterów, przez co poznajemy także ich sposób rozumowania i opinie, nie tylko Kiry. Możemy także dowiedzieć się, co skrywają inne postacie i co tak naprawdę wpływa na złożoność bohaterów, dzięki czemu lepiej można zrozumieć ich postępowanie. To jest przydatne, zwłaszcza, że niektóre sceny są ważne dla całości, a nie dzieją się w obecności łowczyni.
Historia jest ciekawa, całość stopniowo nabiera rozpędu, Czytelnik z rozdziału na rozdział wie coraz więcej. Nie ma zbędnych opisów czy przydługawych dialogów nic nie wnoszących do całości powieści. Wesoła gromadka, którą jest drużyna łowczyni, to kalejdoskop barw i bohaterów fantastyki, którzy przedstawieni w innym świetle, zaczynają podobać się wiele bardziej. Nadnaturalni są bardziej ludzcy niż w większości tego typu książek, przez co fajniej się to czyta. Zakazany romans? Czemu nie, biorę. Trudna młodość? Jasne. Niesłuszne poczucie winy? Im więcej, tym weselej.
Podsumowując, naprawdę kawał dobrej fantastyki. Kiedy nagle skończyła mi się książka, czułam się niemal sfrustrowana. Nie protestowałabym, gdyby książka była jeszcze wiele, wiele dłuższa. Bardzo dobrze czyta się „Ogar Boga…” spod pióra pani Grędy i mam nadzieję, że doczekamy się kontynuacji, bo jest na co czekać.
Informacje o książce:
Tytuł: Ogar Boga. Popiół i Piach.
Tytuł oryginału: Ogar Boga. Popiół i Piach
Autor: Anna Gręda
ISBN: 9788379426621
Wydawca: Novae Res
Rok: 2015
