Skrzypek
Zuzanna Śliwińska
„Skrzypek” to zdecydowanie moje odkrycie tego roku. Ta książka jest tak inna, tak poruszająca i z tak dojrzałą treścią, że aż trudno mi o niej pisać. Zuzanna Śliwińska to młoda pisarka (zdecydowanie można już ją tak nazywać), która mimo bardzo młodego wieku pisze jakby miała wieloletnie doświadczenie na rynku wydawniczym. Urodziła się w 2002 roku i jest uczennicą Uniwersyteckiego I Liceum Ogólnokształcącego im. Juliusza Słowackiego w Chorzowie. Z okładki można wyczytać, że poza powieściami pisze także teksty piosenek, śpiewa, gra na pianinie i interesuje się filozofią. Te wszystkie pasje autorki znalazły swoje miejsce w jej książce. W fabule odnajdujemy wątki muzyczne i filozoficzne. Dodatkowo autorka jest również idealistką, która z wielkim zapałem przeciwstawia się wszelkiej formie stygmatyzacji.
Nie jest to debiut, ponieważ w 2019 roku wydana została pierwsza powieść „Erhtove – Krew Zwycięzcy”. I mimo że „Skrzypek” jest dopiero drugą pozycją wydaną przez autorkę, jej dojrzałość i warsztat są na niemożliwie dobrym poziomie.
Sięgając po tę książkę spodziewałam się raczej średniej jakości romansu o dwóch mężczyznach. Byłam zaintrygowana jak może pisać, o tak jednak trudnym temacie, tak młoda osoba. W jakim błędzie byłam okazało się już w pierwszym rozdziale. Autorka tworzy tak poetyckie opowieści, tak sensualnie opisuje dane wydarzenia, że nie sposób myśleć, że to dopiero początek jej drogi. Książka okazała się dla mnie strzałem w dziesiątkę. Styl pisania jest bardzo dojrzały i delikatny. Autorka przede wszystkim dany temat prowadzi z ogromnym smakiem, bez wulgaryzmów czy nadmiernej seksualności, jak to często bywa przy tego typu książkach. Mimo, że fabuła nie jest dynamiczna to książka jest bardzo wciągająca.
Historia opowiada o relacji jaka rodzi się pomiędzy Eliotem, a Scottem. Przypadek sprawił, że młodzi mężczyźni się spotkali. Obaj ubiegali się o pracę w tym samym wydawnictwie. Scott studiował filozofię i chce rozpocząć pracę jako korepetytor, tłumacz. Eliot z kolei pracuje w szkole muzycznej dla dzieci. Z czasem dowiadujemy się, że był znanym i bardzo utalentowanym skrzypkiem, jednak od dawna nie gra. Główni bohaterowie są swoimi przeciwieństwami. Jeden jest osobą skrytą i delikatną. Nie lubi opowiadać o sobie i jest nieśmiały. Drugi to bohater otwarty, pełen ciepła i szczerości. Jego słabością jest fantazjowanie. To co dzieje się w jego głowie czytelnik otrzymuje na papierze z ogromną dozą sensualności i gracji:
„Normalni, młodzi, dwudziestosześcioletni ludzie, jeśli mieliby fantazjować o innych atrakcyjnych osobach, potencjalnych partnerach lub po prostu towarzyszach na jedną noc, myśleliby raczej o przygodach łóżkowych. Nie żeby łóżko zawsze było w scenariuszu, ale wiadomo, o co chodzi. I choć Scott rzeczywiście pomyślał o długich, zgrabnych nogach Eliota, które musiały kryć się za granatowymi spodniami, najprawdopodobniej specjalnie dla niego skrojonymi, bo Scott nie wiedział, gdzie indziej można by dostać tak wąskie, a jednocześnie niewyglądające na obcisłe spodnie, i nie wyobrażał sobie, jak jego włosy, zamiast opadać na czoło, spoczywają na jego poduszce, to odganiał te myśli, wybierając inne, które bardziej go pociągały. A dokładniej – widział przyszłość, wieczorne piątki, gdy razem jedzą kolację we wspólnym domu. Eliot nakrywa do stołu, używając tych swoich delikatnych dłoni z długimi palcami, a Scott obserwuje go z kuchni, gdzie na kuchence coś się gotuje. W tle leci muzyka, której jeszcze nie zna, ale którą Eliot lubi, a więc obaj słuchają jej w podobnych chwilach. Wyobrażał sobie, jak w weekendy Eliot leży rano w łóżku, a on się odświeża, żeby przygotować mu śniadanie tylko po to, by zaraz poddać się chaosowi, wynikającemu stąd, że pojawiają się jacyś niespodziewani goście…”
Książka poza niebanalną historią porusza także wiele istotnych kwestii filozoficznych. Pozwala na to, aby czytelnik również się zastanowił. Pokazuje co jest ważne i stara się odpowiedzieć na ważne dla nas pytania, przede wszystkim czy potrafimy sami siebie akceptować. Autorka poprzez swoją historię pokazuje, że nigdy nie powinniśmy bać się zmian ku przyszłości.
Sam temat z pewnością jest bardzo osobliwy. Mimo to wszystko napisane jest z wyczuciem. Temat miłości dwóch mężczyzn pokazany jest bardzo dojrzale i subtelnie. Wiadomo nie od dziś, że takie tematy w naszym kraju wzbudzają spore kontrowersje. Ale pomimo takich przeciwności autorka sięgnęła po taki temat i idealnie go dopracowała. Nie znajdziemy tu nachalności. Historia pokazuje neutralne podejście do miłości, przywiązania i namiętności. Uczucia, więź i zaufanie są na pierwszym planie. Książka przede wszystkim jest opowieścią o prawdziwej i spokojnej relacji, bez oceniania i kategoryzowania. Ważne jest również to, że w tej historii nie znajdziemy napiętnowania ze strony społeczeństwa. Myślę, że dzięki temu refleksje po przeczytaniu nasuną się czytelnikowi same.
Na sam koniec chciałabym przytoczyć fragment wywiadu, który moim zdaniem pokazuje dokładnie co autorka miała na myśli pisząc tę książkę.
„-Piszesz o parze homoseksualistów. Ten temat w obecnych czasach jest naprawdę kontrowersyjny, dlaczego się na niego zdecydowałaś?
-Kiedy opowiadałam znajomym, o czym mniej więcej jest Skrzypek, zwykle odpowiadali coś w stylu: „Więc to książka o gejach?”. I od razu odpowiadałam, że nie. To nie jest książka o gejach. Nie chcę też, aby był to temat kontrowersyjny. W całej powieści nie pojawiają się ani razu słowa „homoseksualizm” czy „homofobia” i tym podobne. Kwestia seksualności nie jest czymś, co należy do poruszanych problemów, w ogóle nie jest problemem i nie powinna być. Prawdą jest, że Scott i Eliot są parą jednopłciową, ale to w żaden sposób ich nie określa. Ludzie nie powinni być kategoryzowani w taki sposób, stygmatyzowani. Mamy XXI wiek, wiemy, jak w naszym kraju postrzegana jest kwestia osób „nieheteronormatywnych”, ale to nie powód, żeby bać się o tym pisać. Wiem, że będą osoby, którym się to nie spodoba. Jednak prawda jest taka, że nieważne, o czym bym pisała, zawsze znajdzie się ktoś, komu się nie dogodzi” [źródło].
Jeśli natomiast chodzi o samo podsumowanie książki, uważam, że nie zrobi tego lepiej nikt, niż sama autorka:
„[…] to opowieść o muzyce, talencie, uczuciach i tym, że wszystko ma konsekwencje. Ale przede wszystkim to opis losów, który w jakimś stopniu dotyka albo dotknie każdego człowieka. To historia o dojrzewaniu, dorastaniu trwającym właściwie całe życie, wyborach i miłości, którą się odkrywa – zawsze inaczej. To książka i mapa życia kilku wymyślonych ludzi” [źródło].
Czy polecam „Skrzypka”? Tak, zdecydowanie. Uważam, że każdy dojrzały człowiek powinien zmierzyć się z tego typu literaturą, aby przemyśleć i zastanowić się nad ważnymi aspektami życia. Ta książka daje możliwość wielu przemyśleń i refleksji w trakcie czytania i mimo że jest lekka, porusza bardzo ważne kwestie.
Informacje o książce:
Tytuł: Skrzypek
Tytuł oryginału: Skrzypek
Autor: Zuzanna Śliwińska
ISBN: 9788382191707
Wydawca: Novae Res
Rok: 2021
