Harry Potter i Kamień Filozoficzny – recenzja książki

Harry Potter
Joanne Rowling

Powieść wymyślona w opóźnionym pociągu stała się bestsellerową książką, nikomu nieznana angielka stała się jedną z najbardziej rozpoznawalnych pisarek, młody osierocony czarodziej został idolem wielu osób, zarówno tych pełnoletnich jak i nie. Jaki jest fenomen Harrego Pottera?

Joanne Rowling to nazwisko autorki, z którą każdy z nas potrafi skojarzyć imię i nazwisko jej głównego książkowego bohatera. Seria o Harrym Potterze znana na całym świecie, pobudziła do czytania miliony osób, (bo nie tylko dzieci), aby zagłębić się w świat niesamowitej magii, którą autorka zebrała i poskładała w serię najlepszych siedmiu książek.

Napisałam „nie tylko dzieci”, ponieważ mój własny przykład jak również przypadek mojej dawnej nauczycielki ze szkoły, to tylko początek fanów Harrego Pottera. Rowling przyznała się, że pomysł na tę, bez dwóch zdań, wspaniałą książkę powstał podczas jej podróży do Manchesteru  Pomysł przyszedł nagle, a w raz z nim bohaterowie i wszystkie możliwe szczegóły. Rowling jak tylko przyjechała do domu zaczęła pisać. Zarówno życie jej głównego bohatera Harrego jak i jej własne nie było usłane różami. W tym samym roku, w którym pomysł do napisania książki powstał, zmarła matka autorki, zaś dwa lata przed ukończeniem rękopisu, rozwiodła się. To jednak nie odwiodło jej od pisania. Jak sama wspominała w wielu wywiadach był czas, kiedy miała mało pieniędzy, swoją kochaną córkę i maszynę do pisania. Co stworzyła dzięki temu?

Opowieść zaczyna się jak wiele podobnych historii, młody chłopiec niechciany i pomiatany, mieszkający gdzieś w Anglii u swoich krewnych, dorasta nie mając pojęcia, kim byli jego rodzice i jak to się stało, że został sierotą. U swojego wujostwa Harry przechodzi piekło. Ciotka Petunia, siostra zmarłej matki Harrego, jej mąż Vernon oraz ich puszysty i rozpieszczony synek Dudley, traktują czwartego lokatora domu jak niechcianego szkodnika. Pokojem Harrego jest komórka pod schodami, jedynymi ubraniami są za duże i znoszone rzeczy po Dudleyu, a życiowym celem unikanie mocnych ciosów rozwydrzonego kuzyna. Wszystko się zmienia, gdy w skrytce pocztowej niespodziewanie pojawia się list zaadresowany do „Pana Harrego Pottera”. Jednakże droga do otrzymania tajemniczego listu też nie jest łatwa. W końcu jednak Harremu udaje się zdobyć list i tym samym jego życie się zmienia. Dowiaduje się, że jest młodym czarodziejem…

Po opuszczeniu wujostwa, Harry idzie do Hogwartu, szkoły magii, aby tam uczyć się czarować. Jeszcze w pociągu poznaje Rona, rudowłosego chudzielca, który zarówno jak i niezwykle inteligentna Hermiona. Główny bohater zostaje zapoznany również z chłopcem o imieniu Draco Malfoy.

Pierwsza część Harry Potter i Kamień Filozoficzny opowiada o przygodach Harrego podczas pierwszego roku w zamku Hogwart. Ukryte jest w nim coś, na czym zależy złym mocom, którym Harry musi stawić się czoło. W kręgu podejrzanych są nawet nauczyciele…

Fenomen Rowling być może polega na jest wspaniałym przejrzystym stylu pisarskim, być może na połączeniu baśni, które znamy jak na przykład te o Babie Jadze latającej na miotle, jak również wspaniałej przygodowej fabule, albo też na czymś, co trudno jest opisać słowami, a wciąga tak niesamowicie, że po kolejnym rozdziale musimy przeczytać następny. Dla mnie było to wszystko na raz.

Dzieciństwo, które wyziera z książki, potrafi poruszyć nawet najtwardsze serce. Dzięki tym kartkom przypomniałam sobie swoje dziecięce lata i z radością obserwowałam przygody Harrego.

Młodszych odbiorców, do ksiązki powinien zachęcić przystępny i łatwy język, jakim jest napisana. Nieidealne, ale za to barwne postacie głównych bohaterów, czy też fantastyczne wydarzenia do których wciąga nas Rowling. Starsi natomiast odkurzą sobie wspomnienia o swoim dzieciństwie.