Harry Potter i Więzień Azkabanu – recenzja książki

Harry Potter i Więzień Azkabanu
Joanne Rowling

Najbardziej mroczna i tajemnicza ze wszystkich części przygód o Harrym Potterze, tak w skrócie mogę określić książkę Harry Potter i Więzień Azkabanu.

Joanne Rowling nie próżnuje i już rok po wydaniu książki Harry Potter i komnata tajemnic, autorka w 1999 kończy trzecią cześć przygód o młodym czarodzieju pod tytułem Harry Potter i więzień Azkabanu.

Ponownie zastajemy Harrego jeszcze podczas wakacji u swojego wujostwa na Privet Drive. Tym razem w odwiedziny postanowiła przyjechać siostra wuja Vernona, Marge. Przy tak nieznośnej kobiecie każdy straciłby panowanie, kończy się to na tym, że ciotka zostaje napompowana przez Harrego, u którego nerwy wzięły górę. Młody czarodziej zostaje wyrzucony ze szkoły i postanawia jak najszybciej uciec z domu. Ląduje w Błędnym Rycerzu, a następnie w barze Dziurawy Kocioł gdzie czeka na niego sam Minister Magii który, co ciekawe, umarza mu całkowicie karę Niewłaściwego Użycia Czarów. Tak też Harry może zupełnie z czystym kontem wrócić do Hogwartu. Dlaczego? Czyżby to miało związek z niebezpiecznym bandytą, który aktualnie jest na wolności? Jak zakończy się trzecie cześć Harrego Pottera, tego dowiecie się biorąc książkę do ręki.

Tak jak już wspominałam ta cześć jest najbardziej mroczna ze wszystkich, a to dzieje się za sprawa dementorów, okrutnych stworzeń, które są strażnikami w więzieniu zwanym Azkaban. Teraz dementory wyruszając na poszukiwanie zbiegłego Syriusza Blacka i nie omieszkają nie zajrzeć do Hogwartu. Oprócz tego w 3 części możemy lepiej poznać historie ojca Harrego jeszcze za czasów szkolnych. W książce pojawiają się również takie postacie jak nowy nauczyciel obrony przed czarną magią skrywający pewna przerażająca tajemnice, oraz nowy przedmiot wykładany w trzeciej klasie – wróżbiarstwo. Naucza go lekko szurnięta profesor Trawnly, która upodobała sobie straszenie uczniów a w szczególności Harrego strasznymi przepowiedniami na przyszłość… która z nich okaże się prawdziwa? Do tego jeszcze dochodzi podróż w czasie…

Ta cześć przyznam nieskromnie jest moja ulubiona. Gdy czytamy Harrego Pottera i więzień Azkabanu aż czuć ten zimny oddech dementora na szyi, najbardziej wiec nadaje się na ciemne jesienne noce, gdy za oknem szaleje ulewa. Polecam gorąco, książki o Harrym Potterze zawsze są ciekawe i wciągające, ta zaś niczym nie odstaje od pozostałych, jest tak samo dobra.