Harry Potter i Komnata Tajemnic – recenzja książki

Harry Potter i komnata tajemnic
Joanne Rowling

Genialna książka o przygodach młodego czarodzieja Harrego Pottera, szybko doczekała się kontynuacji, rok po wydaniu pierwszej części (Harry Potter i kamień filozoficzny), autorka Joanne Kathleen Rowling napisała książkę Harry Potter i Komnata Tajemnic.

Debiut nieznanej nikomu angielskiej pisarki, sprawił, że na druga cześć przygód o Harrym Potterze czekały już spore tłumy fanów. Sama J.K. Rowling, której pomysł na napisanie przygód o młodym ciemnowłosym chłopcu przyszedł w opóźnionym o 4 godziny pociągu, mogła tylko pisać dalsze części przygód czarodzieja. Książka doczekała się rekordowej liczby wydań w różnych jeżykach, więcej miała tylko Biblia.

Część druga przygód Harrego zachwyciła mnie równie mocno, co pierwsza. Mogę tylko zapytać, skąd Rowling bierze tak dobre pomysły? Nie odpowiem na to pytanie jednakże sama autorka przyznała się, że gdy była mała w jej sąsiedztwie mieszkało rodzeństwo o nazwisku Potter, zaś Harry to jej ulubione imię.

Druga cześć przygód rozpoczyna się w wakacje, kiedy Harry musi mieszkać u swojej nieznośnej rodziny, która przez wiele lat ukrywała prawdę o jego pochodzeniu, w skutek nieszczęśliwych zbiegów okoliczności i niezdarnej pomocy pewnego domowego skrzata, Harry zostaje zamknięty w swoim pokoju na cztery spusty. Pomoc przychodzi wraz z rodzeństwem Weasleyów. To jednak tylko początek. Ktoś bardzo nie chce, aby Harry w tym roku trafił do Hogwartu, a gdy wreszcie udaje mu się tam dotrzeć, zaczynają dziać się dziwne rzeczy od głosów, które słyszy tylko Potter, po przerażające ataki na dzieciaki z rodzin mugolskich (niemagicznych). A wszystko to ma związek z Komnatą Tajemnic, która zostaje otwarta.

Ta część przygód o Harrym Potterze według mnie jest tajemnicza, lekko przerażająca i sprawia, że budzi się w nas dreszczyk emocji i niepewności. Oczywiście książka bawi kolejnymi postaciami pojawiającymi się w książce i tym razem (oczywiście oprócz Snape’a), świetnie stworzonym charakterem i niesamowicie zabawną postacią jest nowy profesor obrony przed czarną magią Gilderoy Lockhart. Wydał około 10 książek, w których opisuje swoje niezwykłe wyczyny z wilkołakami, trollami, wampirami czy yeti. Choć jak przekonacie się w książce, nie jest on najlepszym nauczycielem. Jest za to tak niezwykle barwną postacią, że jego dialogi bawią i wprawiają całość w lekki klimat. W drugiej części lepiej przedstawiona jest też postać Ginny Weasley. Jako najmłodsza z rodziny Weasleyów rozpoczyna pierwszy rok w Hogwarcie, który od razu staje się dla niej ciężką próbą. Nareszcie również wyjaśni się historia Hagrida, czyli gajowego Hogwartu i dobrego przyjaciela Harrego, Rona i Hermiony. Hagridowi nigdy nie wolno było czarować, oraz w czasie nauki w Hogwarcie wyrzucono go ze szkoły. Jak? Dlaczego? Wszystko się powoli wyjaśni.

Polecam książkę dla każdego, dla kogo przygody Harrego Pottera i jego przyjaciół stały się inspirujące i ciekawe. Ten tom wiele wyjaśnia i staje się otwartą furtką do następnych części.