Drogi Pana i Jego ludu. Rekolekcje weekendowe z tyniecką ikebaną. Część 3
o. Hieronim St. Kreis OSB
W podróży po roku liturgicznym zatrzymałem się na kolejnej stacji, tj. sięgnąłem po trzecią część „Dróg Pana i Jego ludu. Rekolekcji weekendowych z tyniecką ikebaną” autorstwa o. Hieronima St. Kreisa OSB. Przypomnę tylko, że dwie pierwsze przenoszą czytelnika w czas adwentowego oczekiwania na przyjście Chrystusa oraz przygotowań do Jego męczeńskiej śmierci na krzyżu. Tutaj możemy rozważać okres zaczynający się od Święta Miłosierdzia Bożego (pierwsza niedziela po Wielkiej Nocy) po święto Najświętszej Maryi Panny. Tradycyjnie otrzymujemy dawkę wiedzy potrzebnej do zrozumienia ich istoty, która została (zbyt) bogato zilustrowana ikebaną w wydaniu tynieckiego zgromadzenia Benedyktynów.
Przechodząc jednak do meritum – autor przedstawił niezwykle ważną dla wszystkich katolików istotę ekspiacji. Przyznam, że nie miałem pojęcia, że pod tym terminem kryje się pojednanie ludzi z Bogiem, które dokonało się dzięki ofierze Chrystusa na krzyżu. Ten heroiczny i wzniosły akt zniósł składanie ofiar ze zwierząt oraz całopalenia – ich głównym celem było oddawanie czci Bogu. Od tego momentu to krew przelana przez Jezusa przynosi nam odkupienie.
W „Drogach Pana…” możemy również przeczytać o Jego spotkaniach z uczniami po dokonaniu się cudu zmartwychwstania. Szczególne znaczenie mają one dla Piotra, który – przypomnę – zaparł się Go trzykrotnie, kiedy Chrystus został wydany na śmierć. Dlaczego? To właśnie on został wybrany na głowę kościoła – słaby, niedoskonały, skłonny do upadku człowiek… Tyle tylko, że doświadczenie Jezusa umocniło go i uczyniło z niego skałę, dzięki czemu był w stanie odpowiedzieć na Jego wezwanie – „Paś owce moje!” (J 21, 17).
Nie wiedziałem, że istnieje święto zwane Niedzielą Dobrego Pasterza (czwarta Niedziela Wielkanocna), kiedy szczególnie żywe okazują się być słowa z Psalmu 23 „Pan jest moim Pasterzem, nie brak mi niczego”. Jezus walczy o każdego człowieka, choć tak często utrudniamy Mu działanie i zdobywanie naszych serc. O Jego ofierze najlepiej świadczy fakt, że oddał za nas życie.
Może to będzie zbyt odważne porównanie, ale myśląc o święcie Zesłania Ducha Świętego, przychodzi mi na myśl tytuł filmu „Wszyscy jesteśmy Chrystusami”. Oczywiście daleko nam do apostołów, którzy zostali obdarzeni darem języków oraz charyzmatami potrzebnymi do głoszenia Jego chwały, niemniej my również zostaliśmy wezwani do prawdziwie żywego świadczenia o działaniu Jezusa w naszym życiu. Zwłaszcza we wspólnocie, gdzie dokonuje się nasze zbawienie.
Tyle podniosłych myśli i ożywczych refleksji, które oczywiście zapisuję po stronie walorów tej lektury, zostawiam osobom czytającym tę recenzję. Minusy? Wspomniane już, rozbudowane opisy przystrajania ołtarza znajdującego się w zgromadzeniu tynieckich Benedyktynów, mające oddawać symbolikę poszczególnych świąt. Co ponadto? Myślę, że zupełnie zbędny okazuje się być wiersz przedstawiający stany emocjonalno–duchowe uczniów po śmierci Chrystusa i w trakcie pierwszego spotkania z Nim po zmartwychwstaniu. Cóż, idealnych książek nie ma, ale – parafrazując słowa klasyka – chodzi o to, „żeby minusy nie przesłoniły nam plusów”.
Informacje o książce:
Tytuł: Drogi Pana i Jego ludu. Rekolekcje weekendowe z tyniecką ikebaną. Część 3
Tytuł oryginału: Drogi Pana i Jego ludu. Rekolekcje weekendowe z tyniecką ikebaną. Część 3
Autor: o. Hieronim St. Kreis OSB
ISBN: 9788373546684
Wydawca: TYNIEC Wydawnictwo Benedyktynów
Rok: 2017
