Christopher Moore
Christopher Moore, autor m.in. takich książek jak „Najgłupszy Anioł”, „Baranek”, „Błazen” czy „Brudna robota” to człowiek o barwnym życiorysie. Urodził się w 1957 w Ohio. Jego ojciec był policjantem, matka zaś sprzedawczynią w supermarkecie. Był jedynakiem, i już jako dziecko uwielbiał czytać. Ojciec przynosił mu z biblioteki mnóstwo książek, które ten pochłaniał w tydzień. Studiował antropologię, fotografię oraz uczęszczał na kursy pisarskie. Przed tym jak został znanym autorem, Moore pracował, jako dekarz, sprzedawca w sklepie, agent ubezpieczeniowy, kelner, DJ, fotograf czy dziennikarz. Dzięki tym wszystkim pracom Chris uzyskał bogate doświadczenie w tworzeniu i kreowaniu postaci i charakterów do swoich książek. Co do swoich pomysłów, sam autor przyznaje się do tego, że czerpie je po prostu z czytania. Często artykuł prasowy jest natchnieniem, w którym znajdzie zdanie, od którego rozpoczyna całą książkę. Jak sam przyznaje pomysły są tanie i łatwe.
Moore przeniósł się do Kalifornii, gdy miał 19 lat i mieszkał na środkowym wybrzeżu aż do 2003 roku, gdy przeprowadził się na Hawaje.
Swoją karierę pisarską rozpoczął dość wcześnie, bo w wieku 12 lat, jednak pierwszą książkę wydał, gdy miał lat 35, choć pisarzem planował być od 16 roku życia Jego powieści są zazwyczaj mieszanką niezwykle wnikliwych obserwacji i zwyczajnych scen z życia człowieka oraz wszystkich nadprzyrodzonych sił, jakie tylko można znaleźć w podaniach i legendach. Jednym słowem wybuchowa mieszanka uwielbienia pisarza do Johna Steinbecka i absurdu Kurta Vonneguta.
Moore zapytany o swój zwykły pisarski dzień odpowiada: „ zwykle wstaję około 8 rano, robię kawę, a następnie idę do mojego biura i pisze do południa. Potem odbieram pocztę, wykonuję kilka połączeń telefonicznych, płacę rachunki i takie tam… około 13 idę na siłownie a potem obijam się przez kilka godzin, zjem obiad, czytam, pracuję nad notatkami i tak do wieczora. Jak mam szczęście to dowiem się, nad czym będę pracował jutro. Próbowałem pracować dłużej, ale wydaje mi się, że mogę być zabawny tylko przez te parę godzin w ciągu dnia. Zazdroszczę innym autorom, którzy mogą siedzieć i długo pracować pisząc dziesięć czy dwadzieścia stron dziennie. Gdy raz tak zrobiłem skończyło się to wyrzuceniem tych stron do kosza następnego dnia rano.”
W czerwcu 2007 roku pisarz udzielił wywiadu dla Writer’s Digest, w którym zdradził, że Disney kupił prawa do stworzenia filmu jego powieści z 1992 roku Practical Demonkeeping.
Kiedy autor nie pisze najbardziej cieszy go nurkowanie w oceanie czy fotografia. Zaś dodatkowo, jego czas jest podzielony pomiędzy Hawaje a San Francisco.
