Kwiat pustyni – Waris Dirie, Cathleen Miller

Kwiat pustyni
Waris Dirie, Cathleen Miller

Waris Dirie jest znana światu zarówno jako światowej sławy modelka oraz była ambasadorka ONZ. Jak dziewczyna która mieszkała na pustyni, mogła zajść tak daleko?

Historia Waris jest słodko-gorzka. Urodziła się na pustyni w plemieniu nomadów, dokładnej daty nie zna, w końcu w miejscu w którym woda jest prawdziwym cudem, a jedzenie przywilejem, nikt nie martwi się o daty. Waris miała liczne rodzeństwa, a każdy z nich od najmłodszych lat zajmował się zwierzętami. Tak miało wyglądać życie głównej bohaterki. Miałam zostać żoną, matką, urodzić dzieci i wychowywać kolejne pokolenia na pustyni przemieszczając się wciąż w poszukiwaniu wody. Waris już w wieku 5 lat dowiedziała się co znaczy być afrykańska kobietą. Została obrzezana przez „Znachorkę” złamaną żyletką i pozszywana po „zabiegu” kolcami z akacji i grubą nicią.  Wtedy to poznała czym jest prawdziwy ból jaki doświadczają jedynie kobiety. Jej siostra i kuzynka nie przeżyły okrutnego rytuału. Jednak cierpienia Waris dopiero miały się rozpocząć, gdy miała 13 lat ojciec postanowił wydać ją za mąż. Jej „wybrankiem” miał zostać o wiele starszy od niej mężczyzna. Co dla ojca oznaczało 5 nowych wielbłądów i nadzieje że mąż Waris szybko umrze. Dziewczyna postanawia uciec. Waris samotnie przemierzała pustynie, bez wody i jedzenia i po wielu przyjemnych i nieprzyjemnych spotkaniach z jeżdżeniem na stopa, dociera do Mogadiszu do rodziny swojej matki. Tam dostaje  możliwość wyjazdu do Londynu, jako służąca rodziny konsula. Dziewczyna nie zastanawia się zbyt długo, tylko od razu korzysta z szansy wyjazdu z kraju gdzie i tak, nikt jej nie chce. Po wielu latach pracy, niskim wynagrodzeniu i wielu obelgach, Waris zostaje zauważona przez fotografa i tak bardzo powoli rozpoczyna się jej kariera modelki.

Waris Dirie

Historia Waris Dirie jest wspaniała i zarazem poruszająca. Człowiek, szczególnie ten mieszkający w Europie, nie wie jak bardzo życie może być trudne i pełne cierpień, oraz w jaki sposób powinien cieszyć się z tego co ma, dopóki nie przeczyta tej książki. Narracja w niej jest pisana w sposób prosty i nieskomplikowany. Waris nie użala się nad sobą, nie robi nikomu wyrzutów. Opowiada to jak było i dlaczego tak się stało.

Bardzo podobała mi się również filozofia głównej bohaterki. Swój sposób myślenia zawdzięcza ona oczywiście miejscu i ludziom z którym i się wychowała. Nie było tam miejsca na głębokie rozmowy o życiu, a już na pewno nie o śmierci. Każdy cieszył się z dnia który minął, oraz dnia który nadejdzie. In’shallach czyli co Bóg da, te słowa towarzyszyły jej przez całe życie.

Skusiłam się i obejrzałam również film Kwiat pustyni i muszę niestety przyznać że jest całkowicie inny niż książka. Tak więc ten kto chce najpierw poznać Waris i jej historię, powinien najpierw zajrzeć do książki, a potem ewentualnie obejrzeć film. Postacie są pomieszane, wydarzenia niekompletne i niezgodne z tym co pisze sama Waris, każdy zaś wie że magii słowa pisanego nic nie przebije. Polecam wspaniałą historię silnej i niezależnej kobiety.