Miasto popiołów – Cassandra Clare

Miasto popiołów
Cassandra Clare

Miasto popiołów, jest to drugi tom serii Dary Anioła. Tak jak pierwsza część, kontynuacja stała się bestsellerem literatury młodzieżowej już chwilę po wydaniu. Miasto kości wprowadziło Czytelnika w świat magii, demonów, intryg i darów Anioła (Miecza, Kielicha i zaginionego Zwierciadła). W tej części natomiast, każda decyzja rodzi nieodwracalne skutki, które w większości przypadków mają kolosalny wpływ na główną bohaterkę.

Clary jest w niezłych tarapatach. Matka leży w szpitalu pogrążona w śpiączce, Jace okazuje się być jej bratem, a Simon zachowuje się, jakby byli parą. Dziewczyna stara się stłumić wybitnie nie siostrzane uczucia w stosunku do Jace, jednak z marnym skutkiem. Kiedy rozchodzi się wieść, że Jace jest synem Valentine, Lighwoodowie wyrzucają go z Instytutu. Nocny łowca niedługo potem wszczyna burdę z wilkołakami w barze, za którym później znajdują zwłoki jednego z nich. Luke wzywa Clary i razem jadą do Instytutu, by wyjaśnić sprawę. Tam na Jece’a czeka Inkwizytorka, by go przesłuchać. On jednak za swoją butę i bezczelność w stosunku do urzędnika państwowego, zostaje osadzony w więzieniu Cichych Braci, aż do rozpatrzenia sprawy. Ci zaś zostają zamordowani, a Miecz, którego pilnowali – skradziony. Clary i Luke uwalniają Jece’a z więzienia, później dowiadują się, że w Central Parku znaleziono martwego elfa.

Następne wydarzenia są w pełni poplątane i dziwne, a do tego powodują swoistą reakcję łańcuchową. Wizyta w królestwie elfów, pocałunek „rodzeństwa”, ucieczka Siomona, wizyta na łodzi, walka z Valentine, przemiana Siomona… Istny układ pokarmowy! Każde z wydarzeń ukazuje inne spojrzenie na magię, nie powiela schematów i pozwala na nowo poznać bohaterów i ich charakter.

Ta część Darów Anioła, jest równie dobra jak pierwsza. Intryga, zagadka i bardzo zakazane uczucie Jase’a i Clary nadają akcji tempa i dozę pikanterii. Autorka umiejętnie manipuluje uczuciami młodych bohaterów tak, że mają one decydujący wpływ na wydarzenia. Legendarne dary Rajzela, są jednocześnie bardzo ważnym podmiotem i symbolem pożądania i władzy, ale w porównaniu z życiowymi wyborami Clary, wydają się nieistotne.

Książka jest dobrze napisana, swobodnym, stosunkowo nietrudnym językiem, przez co strony same spływają spod palców. Niedosyt, który pozostawia poprzednia część, zostaje pogłębiony wraz z końcem tej książki. Z niejaką dumą muszę stwierdzić, że moje fantastyczne podniebienie, zostało mile połechtane tą pozycją. Oby tak dalej! A teraz zabieram się za część trzecią – Miasto Szkła.