Wywiad z wampirem – recenzja książki

Wywiad z wampirem
Anne Rice

Wywiad z wampirem autorki Anny Rice, wywarł na mnie nie małe wrażenie. Jest to pierwsza część Kronik Wampirów, która została uznana za najlepszą część cyklu. W erze sagi Zmierzch, Wywiad z Wampirem jest nie lada perełką wśród książek o wampirach.

Anna Rice wiele przeszła zanim zaczęła pisać zawodowo. Zadeklarowała, że rozstaje się z zorganizowaną religią chrześcijańską, nie przestając jednak wierzyć w Boga. Jej dzieciństwo było bardzo trudne. Choć miała wspaniałą matkę która zaszczepiła w Anne słabość do dawnych legend, to zmarła popadając w alkoholizm. Zaraz po studiach młoda dziewczyna znalazła w swojej szufladzie niedokończone opowiadanie o wampirze, który udziela wywiadu śmiertelnikowi. Anne postanowiła dokończyć ten rękopis. Jednak zajęło jej to bardzo dużo czasu, nim powstała książka Wywiad z wampirem. Międzyczasie wyszła za mąż i urodziła córkę Michelle. Dziewczynka niestety zmarła w wieku 6 lat na ostrą białaczkę. To też sprawiło, że w jej książce Wywiad z wampirem pojawia się postać małej Klaudii.

Akcja książki rozpoczyna się w San Francisco, gdzie w hotelowym pokoju wywiad z intrygującym nieznajomym wampirem przeprowadza dziennikarz Molloy. Wampir postanawia opowiedzieć mu całą swoją historię.

Louis de Pointe du Lac zaczyna swoją opowieść od czasów, gdy jako zwykły człowiek, posiadał normalną rodzinę. Aczkolwiek tylko pozornie. Jego brat zasługiwał na uwagę z tego względu że nie był on całkiem przy zdrowych zmysłach. Wkrótce między rodzeństwem dochodzi do kłótni, po której brat Louisa spada ze schodów i niestety ginie. Louis w końcu zaczyna sobie wmawiać, że to on zabił brata. Jako ukojenie w rozpaczy po bracie, niespodziewanie na jego drodze staje Lestat. Wampir, który przekonuje go że zna sposób, by raz na zawsze położyć kres jego bezgranicznemu cierpieniu. Louis zostaje przemieniony w wampira, ze wszystkimi wadami i zaletami tego stanu. Musi zaakceptować, choć  niechętnie, sposób życia jaki prowadzą wampiry – czyli unikanie słońca, życie nocą, spanie  w trumnach i co najgorsze zabijanie ludzi. Po pewnym czasie Lestat zamienia w wampira małą dziewczynkę o imieniu Klaudia. Z początku wszystko wygląda dobrze, później jednak rzeczy się komplikują… Co będzie dalej? O tym trzeba się już dowiedzieć biorąc książkę do ręki. Jedynie co mogę zdradzić to fakt, że Louis i Klaudia wyruszają w podróż po świecie, by zaleźć odpowiedź na pytania kim są i dlaczego żyją. Czy je znajdują? Tego już nie napiszę…

Od siebie mogę dodać to, że książka bardzo przypadła mi do gustu. Chwilami groźna i tajemnicza, stwarzająca klimat nadnaturalności i skłaniająca do pewnych refleksji. Mimo takich obrazów jak dwóch ojców wampirów i nieśmiertelne dziecko, oraz miłość Klaudii do Louisa, to wszystko może być trochę, (a nawet bardzo) źle wdziane. Dlatego też, interpretacja wypada różnie. Jednak mimo wszystko opisy niektórych miejsc w Nowym Orleanie i Paryżu – gdzie akcja książki ma miejsce –  mają w sobie tyle magii że chciałoby się tam znaleźć. Do książki najlepiej siąść w deszczowy dzień, wyłączyć telefon i przenieść się na chwilę w świat, gdzie czas nie istnieje, a rzeczy nienaturalne są właściwie całkiem normalne.