Pieszo do irańskich nomadów
Łukasz Supergan
Reportaże to zdecydowanie jedna z moich ulubionych książkowych kategorii. Jeśli dochodzi do tego fakt, że książka jest reportażem z podróży najczęściej nie umiem jej się oprzeć. Wiadomo, bywają te lepiej i gorzej napisane opowieści, albo opisujące mniej lub bardziej ciekawe przygody. Każda z tych lektur otwiera jednak przede mną nowy, nieznany świat, stanowiący namiastkę tego co kryje się setki, może tysiące kilometrów od mojego domu. Do książki Łukasza Supergana „Pieszo do irańskich nomadów” sięgnęłam z ogromną ciekawością… i z wieloma oczekiwaniami. Nie zawiodłam się.
Łukasz Supergan, autor książki zasłynął przede wszystkim z długodystansowych wypraw tj. przejście Karpat, grani Pirenejów czy pieszej wędrówki z Polski do Santiago de Campostela. Sam jednak w swojej najnowszej książce stwierdza, że wyprawa do Iranu była dla niego najbardziej wymagająca i najcięższa. O jego przygodach możemy przeczytać na blogu lukaszsupergan.com. W reportażu zatytułowanym „Pieszo do irańskich nomadów” Łukasz opisuje swoją trzymiesięczną drogę przez pustynne góry Zagros w Iranie. Pomysł takiej wędrówki pojawia się podczas jego pierwszej wizyty w tym państwie kiedy spotyka mieszkańca Lorestanu, rejonu położonego w zachodniej części Iranu. Spotkanie to zapada głęboko w jego pamięci i budzi pragnienie, aby wyruszyć na poszukiwanie tajemniczych ludów zamieszkujących niedostępne góry irańskiej ziemi. Książka Łukasza jest szczegółowym zapisem jego drogi. Daje on czytelnikowi możliwość przejścia z nim kolejnych etapów wędrówki, często dzieli się swoimi przemyśleniami. Opisuje jak droga, która, jak pisze jest dla niej wielkim wyzwaniem staje się także doskonałą okazją do lepszego poznania siebie – i w rezultacie wędrówką „ w głąb siebie”. Skrajne wyczerpanie, brak wody i pożywienia, choroby, dzikie zwierzęta to tylko niektóre z niebezpieczeństw, które musi stawić czoła na swojej drodze. Z jego bogatych opisów można poczuć się tak jakby faktycznie wędrowało się razem z nim, góry Zagros stają się bliskie. Bez trudu mogłam wyobrazić sobie każdy odcinek jego drogi, góry i ludzi, których spotykał na swojej drodze.
Moim zdaniem wobec książki Łukasza nie można przejść obojętnie. Budzi ona wiele emocji. Czytając z jednej strony nie mogłam wyjść z podziwu dla Łukasza, że podjął taką decyzję o wyruszeniu w góry Iranu. Jego determinacja i odwaga pozwala mu rzeczywiście dokonać czegoś wielkiego. Były jednak momenty w których zadawałam sobie pytanie „Czy warto jest aż tak ryzykować dla raz postawionego celu?” Trzeba przyznać, że Łukasz podczas swojej wędrówki niejednokrotnie ocierał się o śmierć – brak wody, kluczenie pośród stromych skał w wysokich partiach gór czy pogryzienie przez psy to przykłady momentów, które z pewnością mogły skończyć się tragicznie.
Swoją opowieść Łukasz Supergan opisuje w sposób niezwykle barwny, co sprawia, że czyta się ją jednym tchem, po prostu ciężko się od niej oderwać. Przechodząc z Łukaszem przez kolejne etapy jego wyprawy miałam możliwość poznania bliżej irańskiej ziemi, która do tej pory wydawała się niezwykle tajemnicza i nieosiągalna. To co najbardziej mnie zainteresowało i jednocześnie zaskoczyło to ogromna gościnność i życzliwość ludzi, których autor spotyka na swojej drodze. Taki obraz tej odległej ziemi pozwala obalić wszelkie mity i stereotypy o niebezpiecznym Iranie będącym kolebką terroryzmu.
„Bez względu na to, gdzie trafiłem, był to jednak Iran otwarty na obcych, zawsze gościnny. To ludzie, nie góry, byli najważniejsi w tej drodze. To oni pokazali mi ten kraj, odsłaniając przede mną fragmenty swojego życia, dzieląc się ciepłem domów i skromnym jedzeniem. Nie wiem, czy bez ich udziału potrafiłbym pokonać tę trasę sam. Zaciągnąłem wielki dług u nic wszystkich”
Książka Łukasza Supergana nie jest jedynie dziennikiem z podróży, relacją z przebytej drogi. Autor zaprasza nas głębiej, do poznania samego siebie, przekazuje nam swoje przemyślenia i wartości, którymi się kieruje i które odkrywa. „Wiedziałem, że droga na którą się wkracza z wiarą, będzie się opiekować wędrowcem” – pisze w jednym z pierwszych rozdziałów książki. Lektura reportażu budzi pragnienia, które ukryte są w może gdzieś bardzo głęboko w sercu i daje nadzieje na ich spełnienie. Moim zdaniem jest to pozycja bardzo wartościowa dla każdego. Nie pozostaje mi nic innego jak zaprosić do wyruszenia w drogę razem z autorem…
Informacje o książce:
Tytuł: Pieszo do irańskich nomadów
Tytuł oryginału: Pieszo do irańskich nomadów
Autor: Łukasz Supergan
ISBN: 9788377580066
Wydawca: Muza
Rok: 2016
