Literatura obyczajowa

Aleja starych topoli. Tom II – Agnieszka Janiszewska

Recenzja książki Aleja starych topoli. Tom II - Agnieszka Janiszewska

Aleja starych topoli. Tom II
Agnieszka Janiszewska

Jak pisałam nie tak dawno w recenzji dotyczącej pierwszego tomu „Alei starych topoli, po drugą część tej niesamowitej powieści sięgnęłam tuż po zamknięciu części pierwszej. Nie bez powodu, bo autorka zostawiła mnie z niedosytem i palącą ciekawością, którą zaspokoić mogłam tylko w jeden sposób – czytając dalej. Musiałam to zrobić tym bardziej, że Agnieszka Janiszewska skończyła tom pierwszy w momencie, kiedy nic jeszcze do końca się nie wyjaśniło, a na horyzoncie pojawiło się „nowe”. Nie wiedziałam już nawet, czy szybciej chcę się dowiedzieć, co dalej z małżeństwem Ewy i Andrzeja Celiowskich, czy już moje myśli przejęły ich dzieci, rozpoczynające swoje dorosłe życie na obczyźnie, w dalekiej stolicy Francji.

Tom drugi „Alei starych topoli” zaczyna się w chwili, kiedy najstarsza córka Andrzeja Celiowskiego, nigdy nie przepadająca za macochą, Klara postanawia wyjechać z ciotką do Paryża. Pozornie, dla wiadomości otoczenia, ma być to podróż krótka, mająca jedynie pokazać dziewczynie wielki świat i pozwolić jej stać się damą, jak przystało na pannę na wydaniu. Jest to jednak wersja oficjalna, a Klara w swojej głowie snuje plany dokończenia tego, co nie udało się jej w rodzinnym Jodłowie – uwiedzenia Huberta, do którego od lat pała uczuciem. I choć początkowo ojciec dziewczyny ma duże obiekcje co do wyjazdu, to ostatecznie godzi się na to pod wpływem słów kobiet swojego życia – żony i córki. Mając złe przeczucia, licząc jednak na rozsądek swojej pierworodnej.

Rzeczywistość rzadko przystaje do naszych pragnień, częściej okazuje się brutalna i jest to pierwsza z wielu lekcji życia, jakie odbierze dorastająca i rozkapryszona panienka Klara, gdy przekona się, że poza domem rodzinnym jest traktowana jak każdy inny, nie ma przywilejów, a wyznaczony cel podróży, mimo bezpośredniej bliskości, nigdy jeszcze nie był tak odległy. Z założeń dziewczyny spełnia się tylko jedno – zostaje ona na stałe w Paryżu, choć okoliczności są niespodzianką dla całej rodziny, dla niektórych stanowią nawet trudną do wybaczenia zniewagę.

Druga część powieści dotyczy przede wszystkim Klary i jej przemiany, w której przeistacza się ona z lekkomyślnej i egoistycznej panienki w kochającą żonę, a później matkę. Dla mnie osobiście największą przyjemnością było wyszukiwanie podobieństw pomiędzy Ewą i Klarą, kiedyś tak sobie obcymi, pomimo prób nawiązania kontaktu tej pierwszej, których jednak losy potoczyły się w podobny w sposób. Obie wyszły za mężczyzn dużo starszych i doświadczonych życiowo, ku złorzeczeniom i oburzeniu innych. I obie odnalazły w tych małżeństwach szczęście, choć z początku targały nimi wątpliwości. Po cichu liczyłam, że drogi obu pań kiedyś znowu się przetną i że tym razem będzie im dane porozumienie. Autorka po raz kolejny zadbała jednak o to, abym niczego nie mogła być pewna, bym za szybko nie domyśliła się zakończenia. Dlatego wskutek splotu różnych wydarzeń wyjawiła Klarze rodzinne sekrety – ten dotyczący Ewy oraz ten ojca, może jeszcze straszniejszy. Czy zatem dziewczyna zdobędzie się na próbę zrozumienia kobiety, której nienawidziła przez całe swoje życie, czy dostrzeże w niej kogoś więcej, niż macochę, która zabrała jej miłość ojca?

Jak skończą się perypetie rodziny Celiowskich zdradzić nie mogę, ale zapewniam Was, że druga część „Alei starych topoli” w niczym nie ustępuje pierwszej. Zmieniają się postaci pierwszoplanowe, na scenę wkracza kolejne pokolenie, ale „starzy” Celiowscy wciąż przewijają się przez karty powieści, to właśnie oni stanowią klucz do wyjaśnienia wszystkich tajemnic. Poznając losy tej rodziny, Czytelnik naprawdę ma nadzieję, że zapanuje tam w końcu zgoda i spokój. Być może, pytanie tylko kiedy i za jaką cenę. Książkę szczerze polecam Czytelnikom bez względu na wiek. Są takie historie, które wciągają bez względu na preferencje gatunkowe i nie chcą dać się zamknąć ramom przeznaczenia dla konkretnej grupy docelowej.

Ulubione cytaty:

„Jednak rozsądek nie zawsze bywał dobrym doradcą. Czasami ludzie odnosili zwycięstwa, kierując się pragnieniem serca, instynktem, impulsem, czymkolwiek, byle nie nudnym rozsądkiem”.

Informacje o książce:
Tytuł: Aleja starych topoli. Tom II
Tytuł oryginału: Aleja starych topoli. Tom II
Autor: Agnieszka Janiszewska
ISBN: 9788380834583
Wydawca: Novae Res
Rok: 2017

Sklepik Moznaprzeczytac.pl

Serwis recenzencki rozwijany jest przez Fundację Można Przeczytać