Pachnidło. Historia pewnego mordercy – Patrick Süskind

Pachnidło. Historia pewnego mordercy.
Patrick Süskind

Moim zdaniem są książki, które gdy się otworzy wprawiają nasze zmysły, w delikatne drżenie, które wywołuje poczucie, że jesteśmy jednym z bohaterów. Opisy zaś, są tak dokładne, że idealnie oddają czas, miejsce czy sytuacje, w jakiej aktualnie znajduje się powieść. Właśnie taką książką jest Pachnidło. Gdy tylko się ją otworzy i przeczyta kilka pierwszych stron, czuję się zapach wszystkiego, co tylko chce przedstawić nam autor Patrick Süskind.

Gdy czytamy Pachnidło. Historia pewnego mordercy, większość z nas z góry zakłada, że będzie to książka pełna sensacji, zbrodni, zabijania i pogoni stróżów prawa za jakimś wyrostkiem. Po jej przeczytaniu, nikt się nie rozczaruje kiedy stwierdzi że wcale tak nie jest. Zanim zaproszę Was do delikatnego i ulotnego świata zapachu, dwa słowa o autorze książki.

Patrick Süskind to niemiecki pisarz, który studiował historię w Monachium. Pachnidło wydał w 1985 roku. Człowiek ten bardzo nie lubi poklasku i popularności, jaką przynoszą mu jego powieści. Kilkakrotnie odmawiał przyjęcia nagród takich jak Nagroda Gutenberga czy Nagrody literackiej FAZ. Jego powieść doczekała się ekranizacji w 2006 roku. Film Pachnidło. Historia pewnego mordercy została stworzona przez Toma Tykwer’a. Autor książki udziela niewielu wywiadów i obecnie mieszka w Paryżu i w Monachium.

Głównym bohaterem jest tam Jan Baptysta Grenouille, który rodzi się w najbardziej śmierdzącym miejscu w XVIII- wiecznym Paryżu, czyli na targu rybnym. Z góry był skazany na śmierć tak jak reszta dzieci jego matki, sadziła bowiem że niemowlę urodziło się martwe. Jednakże warunki, w jakich przychodzi na świat oraz zapach unoszący się nad całym rybnym targowiskiem nie przeszkadza mu, aby krzykiem ujawnić swojej matce oraz wszystkim, dookoła że jednak nie umarł. Trafiając do sierocińca Jan Baptysta już wydaje się inny, ponieważ jedyny zmysł, na jakim polega to węch. Jest mały, karłowaty i szpetny, ale wszystko ma dla niego zapach. Nie ma u niego segregacji na ładny i brzydki zapach, jest po prostu cała gama woni, często nie wyczuwalnych dla przeciętnych mieszkańców Paryża. Jan przeżywa osobista tragedie, kiedy uświadamia sobie, że niektórych zapachów nie da się utrwalić i zatrzymać na dłużej. Tak, więc jego życiową misją staje się zebranie najpiękniejszych zapachów, które mają niezwykła moc usidlania zmysłów, obłaskawiania i sprawiania, że jest się traktowanym na równi z Bogiem. O dziwo zapachy te pochodzą od młodych i pięknych dziewic i tak Jan Baptysta Grenouille staje się mordercą, bezwzględnym i niezwykle nieuchwytnym. Dlaczego? Czyżby wszystko na świecie miało swój zapach oprócz niego?

Historia Jana Baptysty jest tak niezwykła i pisana z tak wielkim wyrachowaniem, że czuje się chłód na karku, gdy ma się ją w ręku. Poza tym autor opisując w niej zapach, wprowadza czytelnika w świat tak bardzo ulotny i tak niezwykle nietrwały a jednocześnie pociągający i zniewalający. Próbuje on przenieść w książce niezwykłą tajemnice, że to nie piękny wygląd sprawia, że niektóre osoby, czy to kobiety czy mężczyźni są postrzegane, jako niezwykle dobre, miłe i cudowne osoby, ale osobliwy zapach, jaki wydzielają. Choć jest dla nas niedostrzegalny to sprawia, że urokom niektórych ludzi nie da się oprzeć.

Magia zapachu w książce przeplata się z niezwykłością bohatera. Nie jest on przedstawiony, jako postać o bogatym świecie wewnętrznym, właściwie nie ma tam prawie nic o tym, co dzieje się wewnątrz niego, gdy zabija kolejne swoje ofiary. Tylko jego zachowanie, instrumentalny sposób, w którym traktuje ludzi jak flakoniki, w których uwięziony jest zapach. Jest to chłodne przedstawianie osoby, która choć obdarzona niezaprzeczalnie niezwykłym darem, jest potworem, który wydaje się być pozbawiony wszelkich skrupułów.

Polecam książkę dla każdego, aby sprawdził jak niezwykły świat otwiera przed nami autor. To jest naprawdę dobra książka, niezwykła jak jej główny bohater.