Dachołazy – Katherine Rundell

Dodane 20 marca 2018 | brak komentarzy

Dachołazy
Katherine Rundell

Nie potrafię określić grupy docelowej tej książki – jest ona zbyt szeroka. To książka dobra dla dzieci starszych, młodzieży, młodszych i tych bardziej wiekowych dorosłych. Trudno byłoby mi także wymienić wszystkie elementy, które sprawiają, że jest to publikacja wyjątkowa. Ale spróbuję wymienić chociaż ich część. Co więcej, nie jest łatwo powiedzieć mi, co konkretnie urzekło mnie w tej opowieści, bo było to… wszystko. Dokładnie tak – całokształt. Nie znalazłam nawet jednej usterki, choćby najmniejszej. Strona po stronie płynęłam przez historię opisywaną przez Katherine Rundell i dawałam się ponieść emocjom. Różnym – od wzruszenia, przez smutki i radości, po strach i gniew. Wszystkiego było po trochu, we właściwych proporcjach i chyba taka też będzie ta recenzja – wybiórcza.

Zapach Wanilii – Agnieszka Łaska

Dodane 6 marca 2018 | brak komentarzy

Zapach Wanilii
Agnieszka Łaska

Ktoś mi kiedyś powiedział, że aby napisać książkę i próbować ją wydać, to po pierwsze: powinno się mieć o czym pisać. Po drugie: powinno się mieć już w jakimś stopniu wyrobiony warsztat. Nawiązuję do tego jako osoba, która również ma styczność z pisaniem. Wiem, jak wygląda sam proces i to wcale nie jest łatwe. Przytoczę tutaj nie dosłownie słowa Katarzyny Bondy, która powiedziała, że pisania nie da do końca nauczyć. Albo się to coś ma, albo nie.

Powiem to może na samym początku. Już od dłuższego czasu jestem osobą, która wspiera polskich autorów i naszą rodzimą prozę, jednak z bólem serca mówię, że „Zapach wanilii” nie jest dobrą książką. Autorka „Zapachu Wanilii” jest młodziutką dziewczyną. Pomijając już samą powieść, to podziwiam samozaparcie i to, że jej książka w ogóle została wydana.

Kłamczucha – E. Lockhart

Dodane 17 lutego 2018 | brak komentarzy

Kłamczucha
E. Lockhart

Skuszona chwytliwymi cytatami z książki: „Wierzyła, że im więcej wypocisz na treningu, tym mniej wycierpisz w walce”. „Wierzyła, że najlepszym sposobem, by uniknąć złamanego serca, jest udawać, że się go nie ma”. „Wierzyła, że to, jak mówisz jest często ważniejsze niż to, co masz do powiedzenia”. „Wierzyła też w filmy akcji, trening siłowy, potęgę makijażu, ćwiczenie pamięci, równe prawa oraz to, że z filmików na YouTube można się nauczyć miliona rzeczy, których na próżno szukać w college’u” sięgnęłam po lekturę. Czy się z nimi zgadzam? W sumie z większością tak. Są one dość życiowe, jednak nie powiedziałabym, że wszystkie do mnie przemawiają. Na przykład ten o złamanym sercu, wiadomo jak się nie kocha to nie ma ryzyka cierpienia, ale czy naprawdę nie warto czasem spróbować, nawet jeśli się potem sparzymy? Każdy jednak jest inny Jule uważa, że lepiej nie ryzykować, inni wolą spróbować.

Sand – Ewelina Trojanowska

Dodane 10 lutego 2018 | 2 komentarze

Sand
Ewelina Trojanowska

„Sand” zainteresowała mnie opisem. Przyznam jednak, że po tę pozycję sięgnęłam z dużą dozą ostrożności, ponieważ moje doświadczenia z publikacjami Novae Res były różne. Dobrze się stało, że nie entuzjazmowałam się za bardzo, gdyż… Zresztą zapraszam dalej.

O autorce też usłyszałam po raz pierwszy. Zresztą trudno się dziwić, ponieważ „Sand” jest debiutem literackim. Ewelina Trojanowska mieszka w Wielkiej Brytanii i z tego, co zdążyłam wyczytać, miała już do czynienia z pisaniem. „Sand” przeczytałam stosunkowo szybko, zważywszy na to, że ostatnio czytam zdecydowanie mniej. W skrócie mówiąc, postanowiłam wrzucić na totalny, ale to totalny czytelniczy luz.

Gdy tu dotrzesz – Rebecca Stead

Dodane 11 stycznia 2018 | brak komentarzy

Gdy tu dotrzesz
Rebecca Stead

Już sam opis książki „Gdy tu dotrzesz” zapowiada zdrową dawkę tajemnicy w lekkim, młodzieżowym wydaniu. Uchyla rąbka tajemnicy, ale nie zdradza zbyt wielu szczegółów, intrygując Czytelnika. Dałam się złapać i z ciekawością otworzyłam książkę.

Główna Bohaterka, Miranda, ma 12 lat. Jej historię rozpoczynamy niejako od końca. Pierwszy, króciutki rozdział mówi o momencie, w którym jej mama otrzymuje upragnione zaproszenie do programu „Piramida 20000 dolarów”. Następnie dowiadujemy się, że opowieść Mirandy (w której jest ona Narratorką) jest kierowana do Kogoś. Ten Ktoś najwyraźniej przewidział fakt, że mama Mirandy znajdzie się w programie. Dowiadujemy się też, że zażądał od Bohaterki napisania listu. Dziewczynka jednak nie jest pewna, czy go napisze, tym bardziej, że jest przekonana, że Ktoś już odszedł, więc nawet nie ma jak go przekazać. Cała sprawa rozpoczyna się bardzo tajemniczo.

Alcatraz kontra bibliotekarze. Tom 3. Rycerze Krystalii – Brandon Sanderson

Dodane 29 listopada 2017 | 2 komentarze

Alcatraz kontra bibliotekarze. Tom 3. Rycerze Krystalii
Brandon Sanderson

Fani serii powieści o Alcatrazie Smedrym doczekali się wreszcie kolejnego tomu – w księgarniach pojawił się niedawno „Alcatraz kontra bibliotekarze. Rycerze Krystalii”. Czy książka dorównuje poziomem pierwszym dwóm historiom o przygodach młodego bohatera? Trudno jednoznacznie stwierdzić.

Trzecia część historii niezwykłego chłopca, posiadającego talent do psucia wszystkiego, co wpadnie w jego ręce, rozgrywa się już w Wolnych Królestwach (kto czytał poprzednie części, ten wie, o co chodzi; kto nie czytał – cóż, zapewne zostały one przed Wami ukryte przez podstępnych bibliotekarzy). Młody bohater szybko orientuje się, że nie jest w tym miejscu anonimowy, a jego przygody (zarówno te prawdziwe, jak i opisywane w wydawanych w Nalhalli powieściach, których jest bohaterem) znają niemal wszyscy. Chwilowo zatraca się więc w sławie, gubiąc nieco z pola widzenia swoich przyjaciół i zagrożenia, czyhające na całe Wolne Królestwa ze strony bibliotekarzy. A w obu tych obszarach dzieje się nie najlepiej – okazuje się, że Bastylia ma poważne problemy i może zostać pozbawiona godności Rycerza Krystalii. Jednocześnie delegacja bibliotekarskiej sekty Strażników Sztandaru przebywa w Wolnych Królestwach w celu negocjowania traktatu pokojowego, jakby zaś tego było mało, do Nalhalli przybywa także matka Alcatraza, która w cieniu prowadzonych właśnie negocjacji próbuje załatwić swoje niejasne interesy. Koniec końców, Alcatraz musi więc porzucić nowych przyjaciół-pochlebców i zająć się tym, czym zwykle – czyli ratowaniem swoich przyjaciół i całego wolnego świata. Robiąc przy tym oczywiście odpowiednio dużo zamieszania i bałaganu…

Slash – Natalia Osińska

Dodane 25 października 2017 | brak komentarzy

Slash
Natalia Osińska

O Natalii Osińskiej słyszałam już przy premierze jej poprzedniej książki – „Fanfika„. Książka została bardzo dobrze odebrana i ja też bardzo chciałam, a właściwie to nadal bardzo chcę, ją przeczytać. Jednak wciąż jestem sobą więc podobnie jak w przypadku Hanny Greń zaczęłam od drugiego tomu… Zapraszam więc na kilka słów o „Slashu„.

Dwójka głównych bohaterów „Slasha” są jak ogień i woda. Tosiek jest roztrzepany, żywiołowy, głośny, energiczny i wszędzie go pełno. Leon znowu jest zdystansowany, świetnie zorganizowany i ma silne poczucie obowiązku. Chłopcy stoją u progu dorosłości i poważnych życiowych decyzji. Są w ostatniej klasie liceum, matura jest właściwie za pasem. Oprócz nauki są zaangażowani w szkolne kółko teatralne – Leon jest przewodniczącym, a Tosiek pisze scenariusze.

Od początku zauważamy, że Leona i Tośka łączy coś więcej niż zwykła przyjaźń. Jeszcze rok temu Tosiek był… Antoniną, więc ich relacja jest dość skomplikowana.

Mirror, mirror – Cara Delevingne, Rowan Coleman

Dodane 18 października 2017 | 1 komentarz

Mirror, mirror
Cara Delevingne, Rowan Coleman

Odwiecznym problemem każdego czytelnika jest moment w którym musi zmierzyć się z książką, napisaną przez kogoś znanego, ale niezwiązanego do tej pory ze światem literatury. Każdy z nas posiada swojego ulubionego aktora/aktorkę, piosenkarza/piosenkarkę, czy po prostu osobę która lśni w światłach fleszy. Naturalnym odruchem jest zawierzenie temu wizerunkowi, mając nadzieję, na doświadczenie czegoś podobnego, nawet trochę, do tego z jakich ról ich kochamy. Zapominamy, że kupując ich książki nie dostajemy kolejnej dopracowanej roli, ale prawdziwą stronę ich osobowości. Dlatego też książki pisane przez osoby z pierwszych stron gazet najczęściej uznawane są, przez czytelników, za co najmniej, kiepskie. W wielu przypadkach niestety tak jest, przez zbyt wygórowane spojrzenie na artystyczną stronę samych autorów/autorek na swoją osobę. Cara Delevingne jest osobą, która w miarę szybko zdecydowała się na napisanie własnej książki. Czy decyzja ta była słuszna?

Tytany – Victoria Scott

Dodane 12 sierpnia 2017 | 1 komentarz

Tytany
Victoria Scott

Podobnie jak to było w przypadku „Stingera” Mii Sheridan, nie planowałam zaczynać przygody z twórczością Victorii Scott akurat od „Tytanów„. Bardzo chciałam i w sumie nadal chcę zapoznać się z jej dylogią „Ogień i woda„.

Trochę bałam się tej książki po obejrzeniu recenzji Daniela Muniowskiego, któremu co prawda się podobała, ale uznał ją równocześnie za dzieło powielające pewne schematy. Jednak kto nie ryzykuje, nie pije szampana, więc postanowiłam spróbować. Do „Tytanów” miałam właściwie dwa podejścia. Za pierwszym razem odrzuciłam ją z pewnym zrezygnowaniem po przeczytaniu pierwszego rozdziału, uznając, że to może nie jest jej czas?

Indeks szczęścia Juniper Lemon – Julie Israel

Dodane 10 sierpnia 2017 | brak komentarzy

Indeks szczęścia Juniper Lemon
Julie Israel

Jak poradzić sobie ze śmiercią starszej siostry? Co zrobić, by życie po takiej tragedii wróciło do normy? Jak wytrzymać w szkole pełnej ludzi, którzy tylko patrzą na Ciebie ze współczuciem, ale nie wiedzą co z nim naprawdę zrobić?

Wydawało by się, że skoro „Indeks szczęścia Juniper Lemon” porusza takie tematy to będzie trudną, poważną, smutną opowieścią. Nic bardziej mylnego. Choć osadzona w dość trudnej rzeczywistości, historia Juniper Lemon to lekkie i ciekawe „czytadło”.