Do lektury „Listów do Duszki” zachęciło mnie to, że historia powstała na postawie wspomnień pewnej Gdańszczanki, podopiecznej autorki, która obecnie zajmuje się opieką nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi. Ewa Formella jednak sama przyznaje, że nie wie, ile jest w opowieści prawdy, a ile fantazji opowiadającej. Autorka we wstępie opowiada, że w swojej pracy często słucha wspomnień swoich podopiecznych, którzy często ze łzami w oczach opowiadają swoje przeżycia. Najciekawsze jest to, że dużo częściej od złych chwil pamiętają te dobre, jakby wyparli z pamięci tragedie, które ich spotkały, a może po prostu chcą się dzielić tylko szczęściem...

■ Czytaj dalej »