Kredencjał. Droga do wnętrza
Daniel Sitek
„Kredencjał. Droga do wnętrza” to już druga po książce „Mężczyzna w chwili, kiedy zostaje sam” powieść inspirowana szlakiem jakubowym, z którą przyszło mi się zmierzyć w ostatnim czasie. Ta sama droga do Santiago de Compostela, podobny kryzys młodego człowieka szukającego celu u progu dorosłego życia, a jednak zupełnie inne ujęcie. Książka autorstwa Daniela Sitka wydana przez Novae Res pisana jest w pierwszej osobie i trudno nie potraktować jej z miejsca jako osobistego zapisu doświadczeń z pielgrzymki. Jednocześnie nie jest to też forma zwykłego pamiętnika, bo narrator wprost zwraca się do Czytelnika. Taki sposób mówienia nie zawsze wypada dobrze, jednak w tym przypadku brzmi wyjątkowo bezpretensjonalnie i szczerze. Narrator będący głównym bohaterem i naszym przewodnikiem w drodze do Santiago to młody chłopak, który dopiero co ukończył studia i właśnie miał bezmyślnie rzucić się w wir pierwszych doświadczeń zawodowych, jako że to naturalna kolej rzeczy, jednak… przedtem postanowił odnaleźć głębszy sens tego wszystkiego.
„Najpierw się przygotowujesz, ale z czasem zaczynasz rozumieć, że przygotowania to nie wszystko. Okazuje się, że bez wiary na nic zda się Twoja ciężka praca. Bez wiary nie możesz mieć pewności siebie, która jest niezbędna. Cokolwiek więc robisz, bądź pewny siebie. W jaki sposób osiągasz ten stan, zależy tylko od Ciebie, ale musisz być przekonany, mieć pewność, zaufać sobie. Nieważne, czego chcesz dokonać. […] Podobno nawet w tańcu od kroków ważniejsza jest pewność, z jaką je stawiasz. Bez wiary we własne siły i zaufania sobie szanse na sukces masz więc niewielkie.” [s. 67-68]
Interesująca jest struktura książki, która dzieli się na osiem części, a ich tytuły są jednocześnie imionami poznanych na drodze osób, które w jakiś sposób były dla narratora ważne. W obrębie tych części są jeszcze mniejsze rozdziały oznaczające odcinki przebytej trasy, od pierwszego Gdańsk-Frankfurt aż po ostatni Fisterra-Muxia, a pod nazwą każdego z nich znajdziemy grafikę z pieczątką miejsca noclegowego. Teraz wiadomo już, dlaczego powieść zatytułowana została „Kredencjał…” – jest to określenie paszportu pielgrzyma dróg św. Jakuba, dzięki któremu można skorzystać z noclegu w schroniskach po drodze, a na końcu trasy otrzymać oficjalny certyfikat potwierdzający ukończenie pielgrzymki.
Zapis fizycznej drogi jest niezwykle skrupulatny, a dodatkowo po wewnętrznej stronie okładki mamy też rozrysowaną mapę trasy pielgrzymkowej naszego bohatera. Jednak nie mniej ważny jest zapis jego drogi wewnętrznej. Chłopak, którego poznajemy na pierwszych stronach powieści, mimo że jest zdeterminowany i pewien swej poważnej decyzji o podjęciu trudów wyprawy, to jednak wydaje się nieco roztargniony i bezradny. Już w pierwszych dniach gubi telefon, a nie potrafi się wyłączyć z codziennej rzeczywistości, przede wszystkim czuje silną potrzebę stałego kontaktu z dziewczyną, która została w Polsce. Wyrusza trochę w ciemno, nie rezerwuje noclegów, nie ma też wielkich funduszy, by wynająć w kryzysowej sytuacji pokój w droższym miejscu. A spać trzeba, i to codziennie gdzieś indziej. Trzeba też się w noclegowni dogadać, co może nastręczać trudności, gdy nie zna się języka… Ta droga rządzi się jednak własnymi prawami, tu, na trasie, świat wygląda zupełnie inaczej. Coś trzeba za sobą zostawić jak zrzuca się niepotrzebny balast. Znikąd pojawiają się jednak nowi ludzie, którzy bezinteresownie pomogą naszemu bohaterowi, niekiedy nakarmią, niekiedy załatwią łóżko do spania lub podzielą się własną historią, idąc ramię w ramię. Nagle okaże się, że walutą nie jest jedynie pieniądz, że można zaoferować pracę własnych rąk, towarzystwo czy w zamian za przysługę zanieść na barkach czyjąś intencję. Ta rzeczywistość jest zupełnie inna. Przypomina trochę stary świat, w którym ludzie nie pędzili na łeb, na szyję, gdzie oczy poniosą, tylko podążali wytrwale i systematycznie z widocznym celem u kresu drogi, zarówno w sensie dosłownym, jak i egzystencjalnym. Wszystko to sprawia, że nasz bohater zmienia się, dojrzewa, otwiera, nabiera siły innej niż siła mięśni.
Cieszę się, że ta książka znalazła się w moich rękach! Nie tuszuje przykrych, trudnych przeżyć, ale w całości jest niezwykle pozytywna. Fragmentami też o wiele skuteczniejsza niż niejeden podręcznik do motywacji! W połowie drogi Autor pisze, że na Camino każdy dzień jest inny. Opowieść doskonale oddaje tę prawdę. Nie tylko każdy dzień, ale każda z poznanych tu osób wraz ze swoją historią, każda rozmowa, choć punkt wyjścia zdaje się podobny, prowadzi do nowych obserwacji i wniosków. Lektura tej książki to wyprawa sama w sobie. Kolejna kartka jest jak zakręt, zza którego nie wiadomo, co się wyłoni. To, co mnie najbardziej porusza w rzeczywistości pielgrzymowania, to wielka wolność podróżujących. Twarze zmieniają się, towarzysze odchodzą i przychodzą na pewnych odcinkach drogi i tak po prostu jest – nikt nie ma żalu, gdy wspólna droga się rozgałęzia, pozostaje natomiast wdzięczność ze spotkania i wymiany kromki chleba, czasem całkiem porządnego obiadu, ale przede wszystkim całego arsenału niematerialnych skarbów.
Nigdy nie odbyłam większej pielgrzymki, jednak gdyby kiedyś się to zmieniło, to „Kredencjał…” Daniela Sitka będzie mieć w tym spory udział :-)
Informacje o książce:
Tytuł: Kredencjał. Droga do wnętrza
Tytuł oryginału: Kredencjał. Droga do wnętrza
Autor: Daniel Sitek
ISBN: 9788380832794
Wydawca: Novae Res
Rok: 2016
