Tajemnica medalionu – Joanna Svensson
Przedmioty mają moc. Jednak to ludzie nimi kierują i tylko oni mogą je wykorzystać. Dobrze lub źle. Tak jak uczucia. Czasami pobożne życzenia rzucone na wiatr spełniają się. Tylko, co wtedy?
proza obyczajowa
Déjà vu – Jolanta Kosowska
Miejscowa legenda, ciężar nazwiska, przypadkowo znaleziony obraz i przesądy... Aura tajemniczości jest tu wyczuwalna bardzo wyraźnie! Już od początku jest stopniowo rozbudzana ciekawość Czytelnika poprzez umiejętnie dozowane informacje, a wszystko z Wenecją w tle.
Joachim – Grażyna Hanaf
Główny bohater, 17-latek, u progu dorosłości dochodzi do rozwiązania konfliktu tożsamości i odkrywa, że jest gejem. Wniosek ten jest rozpoczęciem nowego etapu i zmienia totalnie jego życie. Chłopak dodatkowo przyjmuje bardzo intrygujący sposób na poradzenie sobie ze swoją orientacją seksualną – postanawia poinformować o tym wszystkie otaczające go osoby.
Bez mojej zgody – Jodi Picoult
Anna od zawsze miała świadomość, iż nie jest oczkiem w głowie swoich rodziców, a jedynie "dodatkiem" do siostry dotkniętej białaczką promielocytową. Od czasu pojawienia się u Kate symptomów choroby, codzienność Fitzgeraldów przypomina nieustanne pole bitwy o życie dziewczynki.
Galeria uczuć – Alina Białowąs
Opowieść "Galeria uczuć" nie jest naiwną historyjką gdzie z góry można przewidzieć jak się rozwinie fabuła. Autorka tak poprowadziła wątki, by czytelnik poznał dobrze bohaterów, to, co nimi kierowało przy podejmowaniu wyborów i jaki był ich wynik. Przedstawić zwykłą rzeczywistość wcale nie jest łatwo, szczególnie kiedy tematem są uczucia. Książka serwuje czytelnikom prawdziwe spostrzeżenia zamiast słodkich, hollywoodzkich, motywów, w jakich jest miejsce i na błędy i na dojrzewanie do zmian w swoim życiu.
Owce, barany i gminne szykany – Marta Osa
"Życzliwość" ludzka podobno nie zna granic, przekonuje się o tym Lukrecja, kierowniczka biblioteki, uwielbiana przez wszystkich. No prawie przez wszystkich i to "prawie" leży u źródła jej problemów czyli zwolnienia z pracy. Po latach oddanej pracy taka niespodzianka może człowiekowi nieźle dopiec, Jednak kto powiedział, że takie zmiany to jedynie nieszczęście?
Oskar i Pani Róża – Eric Emmanuel Schmitt
[caption id="attachment_2075" align="alignleft" width="215"]
Oskar i Pani Róża
Eric Emmanuel Schmitt[/caption]
Oskar i Pani RóżaEric Emmanuel Schmitt[/caption]
Z jednej strony powiedziałabym, że ta krótka opowieść Schmitta jest już właściwie klasyką, z drugiej zaś mniemam, że ta książka nie trafiła jeszcze pod wszystkie strzechy (a szkoda, bo powinna).
Bohater - dziecko, temat trudny - choroba i umieranie. Tytułowi bohaterowie przywołują na myśl Małego Księcia. Śmiertelnie chory Oskar, jak mały Książę, zadaje trudne pytania na temat dorosłych, bo nie potrafi zrozumieć zawiłości ich myślenia. Dla niego świat jest jeszcze pełen tajemnic i czaka aż go odkryje, niestety nie pozostało mu już na to zbyt wiele czasu. Dlatego też pyta, zadaje pytania, często bardzo trudne. Nie może pogodzić się z tym, że jego rodzice nie godzą się z jego chorobą. Wtedy też pomocną dłoń wyciąga Pani Róża, która sprawuje nad nim opiekę w szpitalu. Dla niego nie jest zwykłą pielęgniarką, jest właściwie przewodnikiem po jego krótkim życiu.
Po pierwsze Pani Róża doradza mu pisanie listów do Pana Boga. Po drugie, mając świadomość, że jego dni są dosłownie policzone, proponuje, by każdy kolejny dzień traktował tak jak 10 lat. To był przyspieszony kurs życia, dzięki któremu Oskar „dożył” późnej starości. Jego ciało słabło z każdą chwilą, a on wyobrażał sobie, że się starzeje. Prawda, że to był genialny pomysł? Jednak nie to jest przesłaniem książki. Myślę, że gdyby Schmitt czytał Twardowskiego, jako motto wybrałby tak często cytowane zdanie: „Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą.”
Nie powiesz nikomu? – Sophie Kinsella
Sekrety, wszędzie sekrety! Tylko, czy umiesz dotrzymać powierzonych ci tajemnic? Sophie Kinsella z humorem, wyczuciem i dużą dozą sarkazmu przedstawia Czytelnikowi cudownie lekką książkę: Emma jest niczym nie wyróżniającą się mieszkanką dużego miasta. Ma swoje sekrety jak każdy: błahe, z pozoru nie ważne, ale ich ujawnienie grozi katastrofą.
Tak blisko… – Tammara Webber
Tak blisko... to niebanalna historia o trudnej, nieco zakazanej miłości, ogromnym poczuciu winy i przyciąganiu. O odwadze, bólu, wyborach i w końcu o tym, jak uleczyć rany w sercu innego człowieka. Skomplikowana, nieprzewidywalna i ciekawa pozycja nie tylko dla młodych kobiet.
