Tytułowej fasoli w książce jest ilość śladowa i nawet wątkiem pobocznym nazwać jej za bardzo można. Czynność łuskania jest tutaj pretekstem do rozmowy, do snucia opowieści, zwierzeń – wszak co można robić, gdy siedzi się w kilka osób, ręce ma się zajęte, a cisza ciąży i sprawia, że żmudna praca ciągnie się w nieskończoność? Bohater zauważa już na wstępie opowieści, że łuskanie fasoli zbliżało niegdyś jego rodzinę, było pretekstem do rozmów o przeszłości, o planach, nadziejach, metafizyce, o życiu... i dla mnie takie właśnie dzieło Myśliwskiego jest: porusza kwestie życia, śmierci, miłości, losu, ulotności chwili i zasad, na których opiera się nasz świat, mimo że robi to językiem prostym i bez używania wymyślnych metafor

■ Czytaj dalej »