Proza obyczajowa ma to do siebie, że czerpie tematy z życia ludzi. Nie jakieś fantazyjne, abstrakcyjne typu smok pilnujący skarbu pod mityczną górą czy wampir wchodzący do swej ukochanej przez okno. Nie. Tu jest miejsce na ludzi i ich emocje, uczucia, zachowanie. I właśnie to jest niejednokrotnie trudniejsze do napisania niż typowa fantastyka. Może właśnie dlatego, że nie ma tu miejsca na abstrakcję literacką. Ta książka to dla mnie bardzo ciężkie recenzenckie wyzwanie. Do stworzenia tej recenzji zabierałam się jak pies do jeża. Niedługa, niepozorna "Ławka" okazała się twardym i nie do końca grającym fair przeciwnikiem.

■ Czytaj dalej »