Na zbiór "Drugie spotkanie" składa się 12 opowiadań, każde po mniej więcej kilkanaście stron. Wszystkie są dość luźnymi zabawami literackimi, przez co mogą zmienić swoje znaczenie i wydźwięk bardzo płynnie. Zaczynamy od metaforycznej historii o sprzątaniu, później autor porusza problem postrzegania Holokaustu we współczesnym społeczeństwie. Jest również kilka historii o miłości, zwykle nieszczęśliwej. Następnie dostajemy zabawy pisarskie, gdzie np. prawdziwa treść historii ukryta jest w przypisach. Podczas lektury rzuca się w oczy, że opowiadania przyjmują formę niemal felietonową. Są rozszerzeniem rzeczywistości pisarza, opierają się na zasadzie normalnych (być może faktycznych) wydarzeń, jednak podkoloryzowanych. Ma się wrażenie jakby pisarz brał wydarzenia z własnego życia, ale dodawał do nich część „co by było gdyby”. Zazwyczaj „co by było gdyby świat był bardziej absurdalny/ludzie bardziej nieprzewidywalni”.

■ Czytaj dalej »