Kultura mediów, ciało i tożsamość

Często można dziś usłyszeć słowa „czasy się zmieniły”, lub „ciężko nadążyć”. Trudno jest nie przyznać racji. Rzeczywistość, która nas otacza stała się niezwykle dynamiczna. Zarówno badacze współczesnej kultury, jak i zwykli ludzie, którzy ją po prostu obserwują, są pod wrażeniem zmian, które zachodzą, ale to jaki wpływ owe zmiany mają na naszą tożsamość opisuje książka Kultura mediów, ciało i tożsamość – konteksty socjalizacyjne i edukacyjne.

Książka składa się z dwudziestu trzech artykułów, a sama podzielona jest na dwie części. Pierwsza z nich, zawierająca 14 artykułów, kładzie nacisk na kulturę mediów i tożsamość, druga zaś składa się z 9 prac poświęconych ciału i płci. Całość mająca wielu autorów, znajduje się pod redakcją naukową Witolda Jakubowskiego i Sylwii Jaskulskiej. Wszystkie prace zamieszczone w książce, są godne uwagi, do czego niedługo wrócę, za to jednak chciałabym napisać o pozycjach które szczególnie zapadły mi w pamięć. 

Na początku wychowanie instant, czyli artykuł napisany na przykładzie programu telewizyjnego „Superniania”. Zacznę od tego, że bardzo podoba mi się zwrócenie uwagi na ten problem. Autorka artykułu Sylwia Jaskulska, ukazuje iluzje którą, karmiona jest większość rodziców, mianowicie wychowanie w pigułce, czyli jak zrobić z dziecka posłusznego super-aniołka w jak najkrótszym czasie. Podtrzymaniem tej iluzji zajmuje się program „Superniania”, gdzie super-Dorota Zawadzka daje super-metody na super-dziecko. Wszystko wygląda bajkowo, ale wychowanie dziecka nie trwa kilka dni na co wspaniale zwróciła uwagę autorka artykułu, bardzo szczegółowo opisując problem. Artykuł daje czytelnikowi otwartą furtkę zarówno do dyskusji z tematem jak i wyciągnięcia wniosków z wychowania instant.

Kolejną pozycją na którą zwróciłam uwagę, był artykuł Dawida Kaisera dotyczący obrazów ojca we współczesnej kinematografii. Na przedstawienie tego obrazu, autor opisuje cztery znane filmy: Tato (reż. Macieja Ślesickiego), Prawo ojca (reż. Marka Konrada), Dzień świra (reż. Marka Koterskiego), oraz Tylko mnie kochaj (reż. Ryszarda Zatorskiego). Pan Dawid Kaiser, przechodzi przez każdy z tych filmów, który przedstawia postać ojca w innym świetle. Jest ojciec który walczy, ojciec który zaniedbuje i wreszcie ojciec który jest człowiekiem sukcesu i tylko to mu wystarcza. W ten sposób autor zestawia najczęściej spotykane typy osobowości które może przyjąć ojciec.

W pamięci bardzo mocno utrwalił mi się również artykuł z drugiej części książki, tej dotyczącej ciała i tożsamości, a mianowicie praca Anny Opieczyńskiej pod tytułem „Porno-chic, czyli seksualność jako narzędzie komunikacji”. Nastały niestety takie czasy, że nie byłam zaskoczona treścią artykułu, jednak nie miałam pojęcia że komunikacja ciałem ma swoją tak wyszukaną nazwę. Porno-chic, czy też porno-szyk to cytuję: „ (…) kulturowe przekształcenie pornografii odbieranej jako transgresja seksualna w świadomą, seksualnie nacechowaną grę”. Autora zwraca uwagę na przenoszenie do kultury codziennej treści o zabarwieniu pornograficznym, które niczym tonący chwytający się brzytwy, łapią się szczątków  norm społecznych, które spełniają niejako rolę dyscyplinującą współczesną kulturę.

Wewnątrz książki Kultura mediów, ciało i tożsamość, znajduje się jeszcze wiele bardzo ciekawych artykułów takich jak chociażby: „Tożsamość religijna w reklamie w dobie popkultury, czyli po co reklamie religia?”, „Kreacja idealnych wizerunków, czyli kult ciała w kulturze popularnej”, oraz „Społeczno-kulturowy kontekst zjawiska (przed)wczesnego rodzicielstwa”. Jak widać gama tematów jest tak szeroka jak nasza kultura i to jest ogromny plus tej książki. Tematy poruszane są ciekawe, ale i odważne. Pomimo krzykliwych tytułów, wcale nie są pisane „pod publikę”. Książka może wydać się jednak trudna dla osób, które na co dzień nie zajmują się psychologią czy pedagogiką. Język jest stricte naukowy i choć autorzy wyjaśniają kluczowe terminy, których dotyczy artykuł, to jednak robią to czasem w bardzo sterylno-naukowy sposób, co dla osób zainteresowanych tą tematyką nie będzie problemem. Ponadto każdy artykuł kończy się obszerną bibliografią, więc nawet wymagający Czytelnik będzie mógł dalej poszerzać swoją wiedzę.

Na koniec muszę przyznać, że jest to jedna z najlepszych książek dotycząca kultury i tożsamości, które przeczytałam ostatnimi czasy. Na pochwałę z mojej strony zasługuje nie tylko treść, ale i duża czcionka oraz estetyczny wygląd w tym twarda oprawa. Polecam książkę Kultura mediów, ciało i tożsamość. Być może nie sprawi ona że nagle nadążymy za zmieniającą się kulturą, ale na pewno uda nam się lepiej ją zrozumieć.

Informacje o książce

Tytuł: Kultura mediów, ciało i tożsamość – konteksty socjalizacyjne i edukacyjne
Tytuł oryginału: Kultura mediów, ciało i tożsamość – konteksty socjalizacyjne i edukacyjne
Autor: pod redakcją naukową Witolda Jakubowskiego i Sylwii Jaskulskiej
ISBN:  9788375876543
Wydawca: Oficyna Wydawnicza „Impuls”
Rok: 2011