Lucian
Isabel Abedi
Lucian – nieco dziwne imię, jeżeli chodzi o istotnego bohatera młodzieżowej książki. A jednak jest ono jedyne w swoim rodzaju – wyjątkowe. Doskonale też, określa osobę je noszącą. Ów bohater jest bowiem bardzo nietypowy…
Po książkę sięgnęłam kierowana okładką. Dwie, wtulone w siebie osoby, otoczone delikatnym mrokiem. Trzymając książkę, pod odpowiednim kątem widać, że jedna z postaci posiada skrzydła, podczas gdy druga wydaje się być zwykłą, ziemską istotą. Streszczenie umieszczone z tyłu książki nie jest zbyt obszerne i wydaje się być zaledwie krótkim fragmentem wyjętym z całości, opatrzonym małym komentarzem. Postaram się więc przybliżyć Wam całą sytuację.
Rebeka – główna bohaterka, jest wychowywana przez dwie kobiety. Jej mama okazała się bowiem osobą o odmiennych poglądach seksualnych, stąd też jej zbliżenie z mężczyzną w celu spłodzenia Rebeki było jedynym i ostatnim. Dziewczyna jednak nie narzeka na taką sytuację. Zna też swojego ojca, który posiada własną rodzinę, ale często koresponduje z córką, okazując jej troskę i miłość. Pewnego dnia, Rebeka wraz z mamą i jej partnerką, zabierają się za porządki. Chcą usunąć stare i niepotrzebne śmierci. Dziewczyna natrafia na misia z czasów dzieciństwa, którego nie do końca pamięta, a jednak szybko przypomina sobie jego imię. Ten samej nocy, Rebekę dręczą koszmary. Po wyjściu z łóżka, dziewczyna spogląda przez okno i widzi coś, czego nigdy przedtem by się nie spodziewała. Pod migającą latarnią stoi chłopak o bladej twarzy, który wyraźnie patrzy w jej stronę. Co tam robi? Czy obserwuje Rebekę? A jeżeli tak, to w jakim celu? Niedługo potem dochodzi do kolejnych spotkań z owym nieznajomym. Wszystkie jednak odbywają się w bardzo niezwykłych okolicznościach. Niedopowiedziane słowa, przelotne spojrzenia i wiele znaków zapytania. To wszystko dręczy Rebekę, która chciałaby poznać ową tajemniczą postać. Z czasem okazuje się, że chłopak nazywa się Lucian. To jednak niewiele pomaga, ponieważ pojawiają się trzy bardzo ważne, nierozwikłane kwestie. Chłopak nie pamięta swojej przeszłości, zna wiele istotnych wydarzeń z życia dziewczyny, chociaż nigdy przedtem jej nie spotkał i co najciekawsze – nie posiada linii papilarnych. Kim jest i czy Rebeka powinna na niego uważać? Co jednak, gdy do tego wszystkiego dochodzi ogromne uczucie sprawiające, że zarówno Lucian jak i Rebeka odczuwają potrzebę bliskości? Piękna opowieść o życiowych problemach, ciężkich wyborach oraz o poświęceniu. Życie, nie zawsze bywa proste… Nawet w książkach.
Lucian – to jedna z wielu młodzieżowych powieści, w której przeplatają się dwa światy. W tym wypadku jednak nutka gatunku „fantasy” naprawdę nie przeszkadza. Ja nie przepadam za zbyt przesadzoną ingerencją nienaturalnych mocy. Tutaj jednak, jest to wszystko wprowadzone tak naturalnie i tak delikatnie, że człowiek jest w stanie w to uwierzyć. Świat pokazany z perspektywy młodej dziewczyny, jest światem pełnym problemów, jak również odważnych i nieraz nieprzemyślanych decyzji. To jednak pokazuje, że aby osiągnąć coś w życiu, czasami trzeba zaryzykować. Każdy z nas posiada w sobie odwagę, aby podejmować decyzje, których konsekwencji nie znamy. Ale z biegiem czasu, kiedy stajemy się bardziej dorośli, nieraz zbyt dużo myślimy i analizujemy. Nie zdajemy jednak sobie sprawy z tego, że przy tym możemy wiele tracić.
Ciekawy pomysł na wątek główny, wyraziści bohaterowie i interesujące dialogi sprawiają, że książkę czyta się szybko. Nie powiem, że Lucian jest moją ulubioną książką, której nigdy nie zapomnę, ale sądzę, że warto ją polecić. Rekomenduję ją głównie nastolatkom, zwłaszcza dziewczynom, które lubią marzyć i które nieraz czują się napastowane przez starsze pokolenie. Mimo wszystko, polecam także i tym nieco starszym paniom, które nie boją się spojrzeć na świat oczyma nastoletniej dziewczyny… bo przecież kiedyś każda z nas miała te naście lat.
Jedynym, co w książce mnie raziło (a może nie powinnam o tym wspominać?), było zwracanie się do dorosłej kobiety mianem „Wróbelek”. „Wróbelek powiedziała, Wróbelek zrobiła….” Jest to jednak wynikiem tłumaczenia na język polski. Owa kobieta naprawdę nazywała się Patrizia, w skrócie Patz. Zaś poprzez złą wymowę dziecka, które zamiast Patz powiedziało „Spatz” (po niemiecku wróbel) – zaczęto używać takiej właśnie nazwy. W powieści występują więc postacie: Lucian, Rebeka, Janne, Sebastian i ….. Wróbelek. Brzmi komicznie. Moim zdaniem, lepiej już było użyć tego Spatz i w przypisach tłumacza wpisać objaśnienie. Ale to nie ja jestem tłumaczem. Ogólnie książkę polecam i na zakończenie podaję fragment, który pojawia się także w streszczeniu na tylnej okładce:
– Czy przyszło ci kiedyś do głowy, że Lucian może… nie być człowiekiem?
Spuściłam wzrok.
– Nie – wyszeptałam. Pomyślałam jednak: Tak.
[author] [author_image timthumb=’on’]http://moznaprzeczytac.pl/favi114.png[/author_image] [author_info]Autorem recenzji jest werka777 (werka7@gmail.com), prowadząca własnego bloga:
http://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/[/author_info] [/author]
Informacje o książce:
Tytuł: Lucian
Tytuł oryginału: Lucian
Autor: Isabel Abedi
ISBN: 9788310118325
Wydawca: Nasza Księgarnia
Rok: 2011